Blog: Blote voeten

Ik zie ze staan. Nog voordat ze mij hebben gezien. Vader, moeder en twee meisjes van een jaar of tien. Eerst is er het kijken, dat na een seconde of tien verandert in staren. Daarna is er overleg. Eerst tussen de meiden en dan worden ook vader en moeder er bij betrokken. Nog geen halve minuut later begint het wijzen. Dat is toch? Maar, hoe kan dat nou? Direct daarna worden er telefoons getrokken om een foto te maken. Toen vader en moeder die ochtend over de boekenkist hadden verteld, hadden de pubers niet kunnen bevroeden dat het zo’n dag zou worden.

Het is een warme middag, een van de vele deze zomer. Glenn de Randamie, onder het grote publiek bekend als Typhoon, loopt op zijn blote voeten de poort van Slot Loevestein uit. Hij gaat een stukje zwemmen in de Maas. De directeur van het slot stelt me gerust. Hij heeft Glenn precies uitgelegd waar het veilig is om te zwemmen.

Twee weken lang is Typhoon artist in residence. In opdracht van het Erfgoedfestival verblijft hij in ’s lands slechtst bereikbare kasteel. Het kleine soldatenhuisje dat normaal gesproken verhuurd wordt aan gasten, is omgetoverd tot een muziekstudio. Wat hier gecomponeerd wordt is nog een geheim. Ook voor de muzikant zelf trouwens. Een nummer bestaat niet uit voorbedachte schema’s, maar ontstaat uit inspiratie, noem het goddelijke ingevingen. Er liggen lijstjes met aantekeningen: woorden en delen van zinnen zijn in zwarte stift op witte A-4’tjes geschreven. Ze liggen door de hele studio.

‘Maar het meeste zit hier en hier’, Glenn tikt eerst op zijn hoofd en dan op zijn telefoon. Vaak gaat het denken zo snel dat de dictafoon nodig is, om alles vast te kunnen houden. In de rust van de avond, luistert hij vervolgens naar alles wat hij opgenomen heeft. Hij noteert, verschuift, knipt en plakt.  En dan ontstaat er iets.

Enkele dagen geleden zat Typhoon nog in Zomergasten. Het zorgt ervoor dat ook de oudere doelgroep, als die dat al niet deed, hem nu herkent. Gewillig gaat Glenn op de foto, maakt hij een praatje of deelt hij een handtekening uit. Slot Loevestein heeft er een attractie bij. Maar dat was niet de bedoeling. Het liefst werkt Typhoon in de rust. En dus gaat af en toe de deur van het soldatenhuisje dicht. Door een van de ramen op de slaapkamer, kan Glenn naar buiten kijken, zonder dat hij herkend wordt. Die gedwongen opsluiting is natuurlijk niet te vergelijken met de gevangenis waar Hugo de Groot ooit in zat. Maar het is wel wonderlijk dat Hugo al denkend en schrijvend over hetzelfde landschap uitkeek.

Als alle bezoekers straks weg zijn, gaat Glenn tot in de late avond voor zijn huisje zitten. En loopt hij door het Munnikenland om te kijken naar de kolonie koningspaarden die niet onder de indruk is van de rapper. Het zijn de rust en de anonimiteit waarin iets moois kan ontstaan en die het broodnodige tegenwicht bieden aan de bekendheid overdag.

Nieuwsgiering naar het resultaat van Typhoons verblijf op Slot Loevestein? Bekijk alvast de making-of video’s op erfgoedfestival.nl/artiesten/typhoon.

Deze blog is geschreven door Mijke Pol, directeur van het Erfgoedfestival (27 september – 31 oktober 2020). Tien kunstenaars zijn deze zomer in residentie op tien Gelderse erfgoedlocaties. Het resultaat van hun verblijf wordt gepresenteerd tijdens het Erfgoedfestival, dat hoofdzakelijk online plaats gaat vinden. Typhoon is een van de tien kunstenaars. Hij bezoekt Slot Loevestein. Op 27 september wordt zijn optreden, net als dat van schrijver Jaap Robben live gestreamd via erfgoedfestival.nl. Meld je hier aan om vooraf een melding te ontvangen.