Blog: De zusjes Xanne en Ise

De zusjes Xanne en Ise

In het vroege voorjaar zette Erfgoed Gelderland een vacature online met de kop: ‘creatieve filmteams gezocht voor webvideo’s Erfgoedfestival’. Direct na plaatsing stroomden de sollicitaties binnen. Uiteindelijk ontvingen we vijftig mails met voorbeelden van werk. Eén sollicitatie was van twee scholieren.

Een week na de sollicitatie kreeg ik op mijn persoonlijke nummer een appje: “Hallo Mijke, Afgelopen week heb ik je een mailtje gestuurd over het Erfgoedfestival. Hierin stond ook een video. Ik vroeg me af of je de mail hebt binnen gekregen en of de link van de video geopend kan worden. (…) Graag hoor ik nog van je! Met vriendelijke groeten, Ise.”

Eerst even terug naar het begin. Het was niet zo dat we geen filmmakers in ons netwerk hadden. Maar, je ziet alleen wat je kent en niet wat je niet kent (Cruyff had het kunnen zeggen). Ik was, op het moment van plaatsen van de vacature, een klein jaar directeur. De plannen voor een compleet nieuw Erfgoedfestival lagen klaar. In die plannen was veel aandacht voor de online beleving van ons erfgoed. Wie interessante en goede online content maakt, kan rekenen op een groot online publiek.

De leden van Erfgoed Gelderland – meer dan 200 erfgoedlocaties inmiddels – zijn lang niet allemaal even digitaal vaardig. En het festival was dat ook niet. Als we heel eerlijk zijn, moeten we toegeven dat veel websites een soort digitale folders zijn. Brochures met openingstijden, contactgegevens en hoogtepunten uit de collectie. Ook het Erfgoedfestival beschikte over zo’n soort website. En dat is zonde.

Een website en de daar aan gekoppelde social media zouden namelijk veel meer kunnen zijn. Moéten zijn ook. Gedurende de eerste lockdown kwamen we daar achter. In allerijl zochten musea en archieven naar mogelijkheden om via hun website zichzelf te laten zien. Bewegend beeld is daarbij onontbeerlijk.

En dat brengt me terug naar de vacature en de sollicitaties. Xanne en Ise Pelt reageerden als een van de eersten. Later zou ik van hun moeder horen dat ze er toch een tijdje over getwijfeld hadden. Want, kon dat wel? Twee scholieren die reageren op een officiële vacature ‘voor grote mensen’? Hun moeder had geantwoord: waarom niet?

Die simpele tegenvraag leidde tot een sollicitatie. De meiden hadden een film gemaakt, waarin ze lieten zien wat ze allemaal konden. Een van de dingen was stop motion. Ik had dat niet direct allemaal gezien en dat hadden de meisjes ook door. Ik stel me zo voor dat die twee dagelijks op hun YouTube-account keken of er al een view bij gekomen was. Toen ik na een week nóg niets bekeken had, besloten ze mijn nummer op te zoeken en me te appen.

Lang verhaal kort: de meiden mochten aan de slag voor het Erfgoedfestival. Xanne en Ise werden de eerste juniorvloggers die het festival ooit heeft gehad. Gedurende de zomervakantie bezochten ze vijf erfgoedlocaties en maakten ze zelf stopmotionfilmpjes. Ze werkten heel hard: niets was hen te veel.

Hun sollicitatie laat zien dat lef en doorzetten je ver brengt. Had ik iedere puber zomaar een dergelijke klus gegeven? Gewoon omdat het zo schattig is wanneer een tiener solliciteert? Nee hoor, zeker niet. Deze dames beschikken over een groot enthousiasme en zijn zeer getalenteerd. Dat gaf vooral de doorslag. Ik ben trots dat het Erfgoedfestival met hen samen mocht werken.

Bekijk hier de stopmotionsfilmpjes