Restauratie Villa Hartenstein

Voor de planontwikkeling is samengewerkt met Rappange Restauratie Architecten. Ondersteunings- en financieringspartners zijn: Provincie Gelderland, Meindersma-Sybenga stichting, vele lokale particulieren en bedrijven en de Rijksdienst voor het Cultuurerfgoed.

PlaatsOosterbeek
Eigenaar Stichting Airborne Museum
Stemmen 766
website terug naar overzicht

Het Airborne Museum werkt momenteel aan de realisatie van een Masterplan 2016-2019; een plan wat de ambitie uitspreekt voor de vernieuwing en upgrading van de vaste presentatie en het restaureren van het exterieur en interieur van Villa Hartenstein. Het museum wil in de toekomst meer bezoekers kunnen verwelkomen en brede doelgroepen blijven bedienen. Het resultaat is een ambitieus, maar haalbaar plan wat gefaseerd uitgevoerd zal worden. De tweede fase is momenteel in volle gang en behelst de restauratie van het exterieur van Villa Hartenstein.
De ambitie is om het exterieur voor een groot gedeelte terug te restaureren naar de staat van voor 1944. Zodat duidelijk werd hoe de Britten het in1944 troffen en hoe andere buitenplaatsen op dat moment floreerden.
Hartenstein is het enige hoofdhuis van een buitenplaats in dit gebied dat nog publiekelijk toegankelijk is. Het merendeel van de buitens zijn verwoest als gevolg van de Slag om Arnhem; een klein deel is nog in particuliere handen. Hartenstein symboliseert hiermee de transitie van Oosterbeek als gevolg van het oorlogsgeweld in de periode 1940-1945. Een transitie waardoor Oosterbeek haar status als grootschalige toeristische trekpleister is kwijtgeraakt en zowel de gebouwde als natuurlijke omgeving ingrijpend veranderd zijn.
Deze context is op dit moment weinig voelbaar in en buiten het museum. De keuze in 2009 om het pand niet in oorspronkelijke kleuren te schilderen, goedkoop materiaalgebruik her en der en het feit dat bepaalde stijlelementen ontbreken dragen hier in negatieve zin aan bij. Bovendien door een gelijke behandeling in kleur en materiaal van oud- en nieuwbouw is de historische architectonische context niet goed herkenbaar. De gebouwen zijn daardoor niet in evenwicht. Zichtlijnen in het landschap worden hierdoor niet door de architectuur ondersteund.
Resultaat is een gebalanceerd geheel, waarbij de villa (het hoofdhuis) weer in duidelijke lijn met zijn omgeving wordt geplaatst en de nieuwbouw (qua kleurstelling) minder aandacht krijgt. De grandeur van de villa zal weer spreken; de villa zal meer eenheid vormen met de omliggende omgeving.